ΜΕ ΕΠΙΤΥΧΙΑ Η ΗΜΕΡΙΔΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΙΓΥΠΤΙΟ ΠΟΙΗΤΗ ΑΧΜΑΝΤ ΣΑΟΥΚΙ

Κυριακή, 5 Ιουνίου 2011

ΜΕ ΕΠΙΤΥΧΙΑ Η ΗΜΕΡΙΔΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΙΓΥΠΤΙΟ ΠΟΙΗΤΗ ΑΧΜΑΝΤ ΣΑΟΥΚΙ

Roni Bou Saba

φωτογραφίες: Μότασεμ Τάκλα

Πραγματοποιήθηκε την Πέμπτη 2 Ιουνίου ημερίδα αφιερωμένη στον Αιγύπτιο ποιητή Άχμαντ Σάουκι, στο Μορφωτικό Κέντρο της Πρεσβείας της Αιγύπτου στην Αθήνα.
Στην ημερίδα μίλησαν ο Μορφωτικός Ακόλουθος της Πρεσβείας της Αιγύπτου στην Αθήνα Χισάμ Νταρουίς, ο μεταφραστής Ευθύμιος Άσσος, η Αραβολόγος Ελένη Κονδύλη, και ο φιλόλογος - μεταφραστής Ρόνι Μπου Σάμπα.
Ιδιαίτερη στιγμή στην βραδιά ήταν η απαγγελία ποιημάτων από τους σπουδαστές του τμήματος της αραβικής γλώσσας που λειτουργεί στο Μορφωτικό Κέντρο.

Ελένη Κονδύλη

Στην ομιλία του ο Μορφωτικός Ακόλουθος τόνισε την σχέση του Σάουκι με τον ελληνικό πολιτισμό, καθώς ο ίδιος ο ποιητής είχε επισκεφθεί την Αθήνα το 1912, έχει εμπνευστεί από τα μνημεία της και την φιλοσοφία της, και είχε ιδιαίτερη αγάπη για την Αλεξάνδρεια. Σημειωτέον ότι η γιαγιά του ποιητή ήταν Ελληνίδα.

Στη συνέχεια μίλησε η καθηγήτρια αραβολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών Ελένη Κονδύλη για την θέση του Σάουκι στο σύνολο της αραβικής λογοτεχνίας. Στη ομιλία της αναφέρθηκε σε ποιητές και κριτικούς της χρυσής εποχής της αραβικής λογοτεχνίας, και εφάρμοσε τις απόψεις τους στον Σάουκι αναδεικνύοντας την σπουδαιότητά του και την πρωτοτυπία του.

Ευθύμιος Άσσος

Ύστερα μίλησε ο ποιητής και μεταφραστής Ευθύμιος Άσσος, ο οποίος αναφέρθηκε στην μουσικότητα της ποίησης του Σάουκι καθώς και στις ιδέες του, παραθέτοντας αποσπάσματα σε δική του μετάφραση. Πραγματεύτηκε, κατόπιν, το σημαντικό ζήτημα της μετάφρασης από τα αραβικά προς τα ελληνικά και αντιστρόφως, αναλύοντας τις δυσκολίες τέτοιου εγχειρήματος. Χαρακτηριστικό της ομιλίας του Ευθύμιου Άσσου υπήρξε η χειμαρρώδης και ένθερμη εκφορά της που σαγήνεψε τους παρόντες και κατέδειξε με το καλύτερο τρόπο την μουσικότητα της ποίησης του Σάουκι στο αραβικό πρωτότυπο όπως και στην ελληνική μετάφραση του ομιλητή.

Η τελευταία ομιλία ήταν αυτή του μεταφραστή και δάσκαλου της αραβικής στο Μορφωτικό Κέντρο Ρόνι Μπου Σάμπα.
Ο ομιλητής πρότεινε τον Σάουκι ως πρότυπο επίκαιρου διανοούμενου κυρίως σ' αυτή την μεταβαλλόμενη εποχή. Και ανέδειξε την πρωτοπορία του Σάουκι στο να ξεπεράσει το αδιέξοδο του μοντέλου των "εθνών κρατών" όπου δεν δύνανται να συμβιώσουν οι διαφορετικές "εθνικές" και θρησκευτικές ομάδες ειρηνικά. Και παρουσιάζει ο ποιητής μια πραγματική ματιά για την ιστορία της πλουραλιστικής Αιγύπτου όπου όλα τα τεκταινόμενα- ήττες και κατακτήσεις- είναι ουσιαστικά συστατικά στη διαμόρφωση της εσαεί ένδοξης πατρίδας του.

Την ημερίδα έκλεισαν με την όμορφη απαγγελία τους οι σπουδαστές του Μορφωτικού Κέντρου, τους οποίους αποκάλεσε ο δάσκαλός τους "συνοδοιπόρους μου στην αραβική γλώσσα".
Παρουσίασαν αντιπροσωπευτικά ποιήματα των ειδών που απαντούν στην ποίηση του Σάουκι. Η απαγγελία τους ήταν ένα επιτυχημένο τόλμημα δεδομένο ότι έγινε μετά από οκτάμηνη εκμάθηση της αραβικής, και για τον λόγο αυτό δέχτηκαν τον έπαινο του Μορφωτικού Ακολούθου και τα συγχαρητήρια των παρόντων.

Σ' αυτές τις τελευταίες φωτό οι ομιλητές με τον Μορφωτικό Ακόλουθο και σπουδαστές του Μορφωτικού Κέντρου.

You might also like:

أحمد شوقيΟ Πρίγκιπας των Αράβων Ποιητών

Ο πρίγκιπας των Αράβων ποιητών[1]

Κυρίες και κύριοι

Επιτρέψτε μου να ξεκινήσω την εισήγησή μου, απευθυνόμενος στο εκλεκτό ακροατήριό σας στην αραβική.  Ο λόγος και ο στόχος από τον άτυπο αυτόν τρόπο παρουσίασης είναι να τονισθεί η μουσικότητα της αραβικής γλώσσας και ιδιαίτερα, της αραβικής ποίησης, παλιάς και σύγχρονης .

سيداتي آنساتي سادتي

مساءٌ كلُّهُ خيرٌ و فُلُّ

وحبقُ ياسمينةٍ

على شُباكِ أحلامي تَطُلُّ.

جاءني أمسُ الهوى , يشتكي لِفُؤادي

أنَّ من هواكِ أخذَ يَمُلُّ ,

فقلتُ : يا حياتي , لا تََعِب

فالهوى في الجفا , اِن صَعِب

يَحلو لي , كالخطيئةِ  وَ يَحُلُّ .

Κυρίες και κύριοι

 Ο πρίγκιπας των αράβων ποιητών υπήρξε και στην λειτουργική του ζωή πρίγκιπας, που απολάμβανε την εκτίμηση του Δεσπότη – Αφέντη της Αιγύπτου   الخديوي توفيق όταν τον ενέταξε στην κουστωδία του παλατιού του, το 1894 μετά την επιστροφή του στην Αίγυπτο , αποφοιτώντας από την Νομική Σχολή των Παρισίων.

Το 1898 εξέδωσε, επίσημα, το πρώτο μέρος της ποιητικής του συλλογής   الشوقيات , ενώ το πραγματικό έτος της πρώτης έκδοσης ήταν το 1890.

Η αρχή του Ισοκράτη «έλληνες καλούνται οι της παιδεύσεως της ημετέρας μετέχοντες», ισχύει και στους άραβες. Ο ποιητής μας, ενώ, όπως ισχυρίζονται μερικοί, είχε φυλετικά κουρδική καταγωγή, ήταν γνήσιος Αιγύπτιος Άραβας. Υπερασπιζόταν με σθένος και την δύναμη της ποιητικής πένας του, τις εθνικές υποθέσεις όχι μόνο της Αιγύπτου, αλλά όλου του αραβικού κόσμου.

Υπήρξε μαχητής του δικαίου και πολέμιος της αδικίας

Λέει ο أحمد شوقي   σε ένα ποίημά του:

يا فاتحَ القدس ِ , خلِّ السيفَ ناحيةً ً

ليسَ الصليبُ حديداً , كانَ بل خَشَبَ

واعلَم , أنَّ وراءَ الضعفِ مقدرةً

وأنَّ للحق ِ , لا للقوةِ الغلبة

Ω, συ πορθητή, των Ιεροσολύμων τα τείχη

πέρα βάλε  το σπαθί και μάθε

του σταυρού το υλικό

δεν ήταν από σίδηρο φτιαγμένο

αλλά από ελιάς το ξύλο.

Μάθε ακόμα και αυτό:

πίσω από την αδυναμία , η δύναμη κρύβεται

και ακόμα περισσότερο:

 του δίκιου θα επέλθει η νίκη

και όχι της επίκτητης παντοδυναμίας.

 Ένα άλλο παράδειγμα του πατριωτικού ποιητικού λόγου του Εμίρη του αράβων ποιητών ήταν το ποίημα, με το οποίο χαιρέτησε τους αγωνιστές και τους μάρτυρες της μάχης ميسلون   στα περίχωρα της Δαμασκού όταν τα γαλλικά στρατεύματα βομβάρδισαν την πόλη στις 24/Ιουλίου /1920.

سلام من صبا بردى أرق

ودمع لا يكفكف يا دمشق

Ω , συ Δαμασκό, Χαίρε

Με ένα πιο απαλό

από το γάργαρο νερό

του بردى   του ποταμού σου

και με ένα δάκρυ

που από τα μάτια

συνεχώς κυλά

χωρίς σταματημό.

Για να καταλήξει λέγοντας :

Της κόκκινης ελευθερίας την πύλη

Το κάθε ματωμένο χέρι κτυπά

وللحرية الحمراء ِ بابٌ      بكلِّ يَدٍ مضرجةِ يُدَقُّ

Ω .. της Δαμασκού τέκνα                               …كفاكم ذو الجلال بني دمشق

Δεν σας αρκεί….            وعزُّ الشرقٍ أَوَلُهُ ... دمشق                                             Που τον Θεό

έχετε προστάτη και βοηθό.

Και της Ανατολής

Κορώνα ένδοξη

Η Δαμασκός θα παραμείνει.

Η πατριωτική του στάση οδήγησε τους Άγγλους να τον εξορίσουν στη Ανδαλουσία μετά την έναρξη του Α΄ παγκοσμίου πολέμου το 1914.

Έγραψε πάνω από 240 ποιήματα, μερικά εκ των οποίων είχαν σεμνό ερωτικό περιεχόμενο και τα οποία μελοποίησε και τραγούδησε ο μεγιστάνας της γνήσιας αραβικής μουσικής محمد عبد الوهاب  όπως:

يا جارة الوادي طربتُ  وعادني           , ما زادني شوقاً الى مَرّآك

Όπου ο ποιητής μας απευθύνεται στην όμορφη κοπελιά του φαραγγιού του ποταμού  البردَوني بزحلة   ِ , της περιοχής της Ηλιουπόλεως του Λιβάνου:

Ω, του φαραγγιού γειτόνισσα

Κοίτα με  πως αγαλλίασα

Όταν η θύμηση σου, μου έφερε

Τη λαχτάρα να σε ιδώ.

Και συνεχίζει:

Δεν κατάλαβα,

Όταν η επιθυμία στο αίμα μου

Κόχλαζε,

Πως το χέρι μου άπλωσα

Και σφιχτά σ’  αγκάλιασα.

Τότε μας κόπηκε η λαλιά

Και στη καρδιά μου μίλησαν

Με το φιλί σου τα χείλη.

 Ένα άλλο ποίημα που μελοποιήθηκε  είναι :             جفنه علم الغزل

Τα ματόκλαδα σου, μου έμαθαν να λέω

του έρωτα τα λόγια

Στα στερνά χρόνια της ζωής του ασχολήθηκε με την συγγραφή και θεατρικών έργων όπως: ο θάνατος της Κλεοπάτρας, ο τρελός ερωτευμένος με την Λεϊλά και άλλα.

Ο Εμίρης των αράβων ποιητών απέθανε στις 14.Οκτωβρίου 1932 αφήνοντας στους άραβες έναν αθάνατο ποιητικό και λογοτεχνικό θησαυρό.

Κυρίες και κύριοι, τίθεται δικαίως  από πολλούς έλληνες αναγνώστες  το ερώτημα: ενώ η αραβική λογοτεχνία είναι πλούσια και η ποίησή της είναι υπόδειγμα λυρικότητας , γιατί δεν υπάρχουν μεταφράσεις των κυρίων και επιφανών εκπροσώπων της, όπως του πρίγκιπά των αράβων ποιητών أحمد شوقي  .

Τα αίτια απουσίας ελληνικής σοβαρής μετάφρασης της πλούσιας αραβικής λόγιας λογοτεχνίας, ιδιαιτέρως της ποίησης είναι κυρίως δυο:

Το πρώτο είναι η αυστηρά έμμετρη λόγια γλώσσα της αρχαϊζούσης αραβικής ποίησης, μέχρι προ τινός χρόνου. Ο ποιητικός λόγος, κατά την ταπεινή μου άποψη, δεν μπορεί να αποδοθεί με απλό πεζό λόγο, γιατί τότε χάνει την λυρική μουσικότητα του.

Το δεύτερο είναι επίσης ουσιαστικό. Ποιος άραγε μπορεί να αποδώσει την ποίηση, μιλάμε για την αραβική, αν δεν είναι πρώτα ποιητής και άρτια και άριστα γνώστης της γλώσσας του πρωτοτύπου και της γλώσσας της νεογεννηθείσας ποίησης;

Κυρίες και Κύριοι

Παρά την άνθιση της μεταφραστικής κίνησης στην Ελλάδα και σε μερικά αραβικά πολιτιστικά κέντρα, παρά την συνέχιση της πολιτισμικής συνύπαρξης Ελλήνων και Αράβων στα διάφορα αραβικά κράτη, παρά το ότι υπάρχουν ακόμη τινές ελληνικές παροικίες που έχουν απομείνει εκεί ή εξακολουθούν να είναι διάσπαρτες ανά τις χώρες του αραβικού κόσμου, οι έλληνες, εντός και εκτός ελλαδικού χώρου, εξακολουθούν να μην γνωρίζουν παρά ελάχιστα από την αραβική λόγια πολιτιστική κληρονομιά και γραμματεία. Διαπιστώνεται ότι, σπανίζουν οι μεταφράσεις από  την αραβική στην ελληνική και αντίστροφα. Είναι λίγες οι μεταφράσεις,  που έχουν εκπονηθεί και ήδη κυκλοφορούν στην ελληνική. Από  όσες έχουν γίνει, είναι ελάχιστες εκείνες που έγιναν άμεσα από την αραβική. Οι περισσότερες χρησιμοποίησαν τρίτη μεσολαβούσα γλώσσα, όπως την γαλλική και αγγλική, παρά τον αντίθετο ισχυρισμό των εκδοτών.

Ως γνωστόν η λέξη ποίηση στην ελληνική σημαίνει δημιουργία. Στην αραβική όμως σημαίνει αίσθηση και ευαισθησία. Και στις δυο εννοιολογικές ερμηνείες, η ποίηση συνδέεται με την συνειδησιακή δημιουργία και την ανθρώπινη ευαισθησία.

Ποιος άραγε μπορεί να μεταφέρει την δημιουργική ευαισθησία και να ζωγραφίσει τα σκιρτήματά της με λέξεις, εκτός από εκείνον που καταλαβαίνει τον ποιητικό λόγο;

Ποιος άραγε μπορεί να μεταφράσει τον ποιητικό εκφραστικό λόγο από την μητρική του γλώσσα σε μια άλλη, εκτός από  εκείνο, του οποίου η δεύτερη αυτή γλώσσα έχει καταστεί ετεροθαλής αδελφή της μητρικής του;

Εξακολουθώ να είμαι πεπεισμένος ότι όπως αγιογράφος δεν μπορεί να είναι ο τυχαίος ζωγράφος, που  δεν πιστεύει στην αγιότητα του προσώπου, που απεικονίζει, έτσι πιστεύω ότι κι ο μεταφραστής, που αποπειράται να αποδώσει την ποίηση σε άλλη γλώσσα δεν μπορεί να είναι ο οποιοσδήποτε.

Κυρίες και κύριοι,

Αυτό προσπάθησα σήμερα. Ελπίζω να πέτυχα τον στόχο ,να σας έκανα να εισχωρήσετε μαζί μου στον κόσμο της αραβικής  λυρικής μουσικότητας του ποιητικού λόγου με την ευκαιρία της αποψινής τιμητικής βραδιάς του μεγάλου άραβα ποιητή, που δικαίως του απονεμήθηκε  ο τίτλος του πρίγκιπα των αράβων ποιητών احمد  شوقي

Σας ευχαριστώ πολύ για την ευγενική υπομονή και την προσοχή σας.

                                                                      

                                                                        Ευθύμιος Γ. Άσσος

                 Αθήνα 2 / Ιουνίου / 2011        

            

---

[1]  Εισήγηση του Ευθυμίου Άσσου στη ημερίδα που διοργάνωσε το Μορφωτικό Κέντρο της Πρεσβείας της Αιγύπτου στην Αθήνα προς τιμή του Ποιητή «    "أمبر شعراء العرب أحمد شوقي

Ενοχές και αξιοπρέπεια

Ενοχές και Αξιοπρέπεια

Εικόνα του εαυτού μου περήφανη[1]

και του κορμιού μου συνέχεια ,

υιέ μου εσύ μονάκριβε

και τόλμη ,  να παλέψω

της καθημερινότητας το θεριό

που δεν είχα .

Νέος και απένταρος εγώ

με όπλο τ ’ όνειρο μονάχα,

όταν πατέρας σου έγινα,

η ζωή μου, είπα , αλλάζει τώρα

μα τη ζωή σου

στη πραγματικότητα χάραξα

και η δική σου έγινα μοίρα .

Σήμερα ,  στο ηλιόγερμα του βίου

αγόρι μου ντρέπομαι

εγώ ο πατέρας σου

όταν σκέφτομαι :

δε σου δίδαξα πως

στη κοινωνία των λύκων

αδύνατο σαν αμνός

να ζεις ,

γιατί πράος, τίμιος και καλός

ποτέ μην ελπίζεις

να προχωράς και να προκόψεις

μα εσύ επιμένεις

δόντια να μη ν ακονίζεις

ούτε νύχια να προβάλλεις

μη θιγεί αυτό που από παιδί

αποκαλείς αξιοπρέπεια .

---

[1] Δειλή  αναφέρεται στη πρώτη έκδοση

Ενοχές και Αξιοπρέπεια

Απλώς …

Μασκοφόροι …Σώφρονες …

Ποτέ μου δεν ένιωσα

τόση ντροπή κι αηδία

για ανθρώπους που γνώρισα .

Ταγοί ,  υποτίθεται ήτανε ,

άγρυπνοι φύλακες

σε οίκους εμπορίου

αντί του Κυρίου

την εκκλησία .

Ποτέ μου δε θα συγχωρώ

στον εαυτό μου

γιατί αφέθηκα να συναγωνιστώ

φίλους « Νάνους»

και μασκοφόρους « Σώφρονες»

που , για να επιπλέουνε

να φανούνε, αρεστοί και αυτόχθονες,

δε δίσταζαν ν’ αποκηρύξουνε

αντί για φακής πινάκιο

όσιο, ιερό και άγιο

και ως αρχή τους προβάλλουνε

τη κοινωνική διπλωματία .

Μου φαίνεται πως ξεχάσαμε

όταν όλοι παλεύαμε

για κάθαρση, για θυσία,

για αγώνες μελλοντικούς

για τόλμη , για ουσία

και παντού αξιοκρατία…

τη μάσκα να πετάξουμε

που μας κληρονόμησαν,

τα μασημένα μισόλογα,

τη κάθε ανακολουθία

κι να  μας τώρα προσπαθούμε

άδικα, να βρούμε δικαιολογία,

γιατί ο κόσμος δε προχωράει;

δεν υπάρχουν , λένε περιθώρια

μα έξω εμείς από γραφεία

πολιτικά στεκόμαστε

σαν αυλοκόλακες

τον άρχοντα λιβανίζουμε

μέχρι, απ’ τον θρόνο του να πέσει…

όποιος άλλος στη θέση του καθίσει

θα μας βρει

έξω από του γραφείου του τη πόρτα

με τσακισμένη μέση …..

Απλώς... Μασκοφόροι Σώφρονες

Απλώς …

Μασκοφόροι …Σώφρονες …

Ποτέ μου δεν ένιωσα

τόση ντροπή κι αηδία

για ανθρώπους που γνώρισα .

Ταγοί ,  υποτίθεται ήτανε ,

άγρυπνοι φύλακες

σε οίκους εμπορίου

αντί του Κυρίου

την εκκλησία .

Ποτέ μου δε θα συγχωρώ

στον εαυτό μου

γιατί αφέθηκα να συναγωνιστώ

φίλους « Νάνους»

και μασκοφόρους « Σώφρονες»

που , για να επιπλέουνε

να φανούνε, αρεστοί και αυτόχθονες,

δε δίσταζαν ν’ αποκηρύξουνε

αντί για φακής πινάκιο

όσιο, ιερό και άγιο

και ως αρχή τους προβάλλουνε

τη κοινωνική διπλωματία .

Μου φαίνεται πως ξεχάσαμε

όταν όλοι παλεύαμε

για κάθαρση, για θυσία,

για αγώνες μελλοντικούς

για τόλμη , για ουσία

και παντού αξιοκρατία…

τη μάσκα να πετάξουμε

που μας κληρονόμησαν,

τα μασημένα μισόλογα,

τη κάθε ανακολουθία

κι να  μας τώρα προσπαθούμε

άδικα, να βρούμε δικαιολογία,

γιατί ο κόσμος δε προχωράει;

δεν υπάρχουν , λένε περιθώρια

μα έξω εμείς από γραφεία

πολιτικά στεκόμαστε

σαν αυλοκόλακες

τον άρχοντα λιβανίζουμε

μέχρι, απ’ τον θρόνο του να πέσει…

όποιος άλλος στη θέση του καθίσει

θα μας βρει

έξω από του γραφείου του τη πόρτα

με τσακισμένη μέση …..

أنطوان أسوس في

 " عناوين ضائعة " 37 .

حكمة مشبعة بحزن يقترب من العبث

الكتاب  :  عناوين ضائعة ( شعر )

الكاتب  :   أنطوان أسوس

الناشر  :   دار خريستين – أثينا

راجعه  :   جمال حيدر

في تراكم كثيف وبسيط تنمو قصائد هذه المجموعة الشعرية ضمن طقوس مشبعة بالالفة , منسجمة مع مناخاتها . وتتجلى في غالبية النصوص حالة التداخل بين الفعل اليومي وبين رؤيا شعرية تتصاعد في بساطة عناصر جمالها وشفافيتها المتدفقة , طارحة ذاتها عبر ومضات مكثفة في فضاء حسي مترامي الأطراف .

وعبر تجليات الروح بكل رغباتها وأحلامها يلتحم الخاص بالعام والجزء بالكل في لحظات سياق متدافعة ومقرونة في زمن , غالباً ما يكون مصدراً لحدث قائم , ارتقى به الشاعر الى مستوى نص تتدافع فيه الرؤى .

وتحتل فكرة التقاط الحدث اليومي مركزاً مهماً في نصوص المجموعة , بل تكاد تسيطر على أجوائها , متكئة عباراته على الحاضر المنجز , مستعينة بقدرة القصيدة على المغامرة في مدار الرؤية والحلم .

 والوصول الى جزيرة العشق الانساني عبر هذه النصوص التي تفيض بطقوس الحب لا تخلو من الدخول الى سراب داهم , يجمع بين طياته أساطير غامضة ومهاو ٍِ عصيبة . ويمثل الحب العمود الفقري لمعظم قصائده , مخففاً من دهشة الأسئلة التي يحددها الزمن أحياناً .

                          صخب الشعر

ويتجلى العشق عند الشاعر كحالة تتميز بتنوع مفردات النصوص وحركتها الشعرية . عشق تتجاذبه تداعيات ولهفة وانفعالات نهمة , من الصعوبة أن تضع حداً لاشباعها وارتوائها.

"عناوين  ضائعة" مجموعة تقودنا صوب صخب الشعر وشفافيته في آن , مجسدة تجارب الشاعر الحياتية في صيرورة العشق وحضوره الدائم في مساحات حائرة بين اليقين والشك. فالشاعر يضع أطواره الشعرية في محك التجربة اليومية المزدحمة بالأصدقاء والأعياد والفصول والانكسارات, مانحاً اياها لحظة زمنية تختزن تفاصيلها لوعة الحياة وحرقة المشاعر .

ومن ينابيع الشعر يغرف الشاعر تجليات مدينته حلب , واقفاً على أبوابها , مناجياً حلمها , ليعلن تمرده وليثري متاهاته :

 " في زوايا الأمس والحلم البعيد

أراك تعودين اليَّ من جديد

لولية حسناء في عمر الخمائل

تمد لي يدها .... تناديني

وتمسح عن عيني الشتاء "

وتبقى نصوص المجموعة في فضاءات المناورة , اذ تستبطن أكثر مما تظهر وتكشف , موحية بزخم الالفة التي تظللها , محتفظة ببوصلة تسترشد بشكل النص وحدود تأويله وتدفقه .

يطغي على مناخ قصائد المجموعة حكمة مشبعة بحزن يقترب أحياناً من لحظة انهيارات عبثية مرتبطة بالشاعر وتجربته الذاتية , مما يجعل بعض قصائده تحمل ايقاعات جذابة , خفية , ذات طابع حزين , محتشدة بالصور الفجائية التي توشي بروح تأملية .

وقصيدة شاعرنا أنطوان أسوس الكامنة في المواقف الفطرية تجنح الى التقاط الصورة السلسة والمناسبة , مستندة الى البساطة والشفافية , بعيداً عن اغراءات البلاغة , معتمدة على الشاعرية الفطرية للحدث المبتكر.

" لقفص العصفور قرب النافذة

للفراش على الحصير اليابسة

لنفس جدتي العميق في سرد الحكاية

 واراك يا وطني في صحو الحكاية

تجرحني ... تعذبني

وعلى الصليب ترفعني ..

أنطوان أسوس في " عناوين ضائعة " وآلامه , من دون أن يدّعي شعاراً أو خطاباً شعرياً خاصاً :

" لا تسأليني ....

عمّا أطالب في حياتي

فأنا ما زلت أبحثُ عن نفسي

بعد أن ضيَّعت ذاتي "