Ενοχές και Αξιοπρέπεια
Εικόνα του εαυτού μου περήφανη[1]
και του κορμιού μου συνέχεια ,
υιέ μου εσύ μονάκριβε
και τόλμη , να παλέψω
της καθημερινότητας το θεριό
που δεν είχα .
Νέος και απένταρος εγώ
με όπλο τ ’ όνειρο μονάχα,
όταν πατέρας σου έγινα,
η ζωή μου, είπα , αλλάζει τώρα
μα τη ζωή σου
στη πραγματικότητα χάραξα
και η δική σου έγινα μοίρα .
Σήμερα , στο ηλιόγερμα του βίου
αγόρι μου ντρέπομαι
εγώ ο πατέρας σου
όταν σκέφτομαι :
δε σου δίδαξα πως
στη κοινωνία των λύκων
αδύνατο σαν αμνός
να ζεις ,
γιατί πράος, τίμιος και καλός
ποτέ μην ελπίζεις
να προχωράς και να προκόψεις
μα εσύ επιμένεις
δόντια να μη ν ακονίζεις
ούτε νύχια να προβάλλεις
μη θιγεί αυτό που από παιδί
αποκαλείς αξιοπρέπεια .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου