Απλώς …
Μασκοφόροι …Σώφρονες …
Ποτέ μου δεν ένιωσα
τόση ντροπή κι αηδία
για ανθρώπους που γνώρισα .
Ταγοί , υποτίθεται ήτανε ,
άγρυπνοι φύλακες
σε οίκους εμπορίου
αντί του Κυρίου
την εκκλησία .
Ποτέ μου δε θα συγχωρώ
στον εαυτό μου
γιατί αφέθηκα να συναγωνιστώ
φίλους « Νάνους»
και μασκοφόρους « Σώφρονες»
που , για να επιπλέουνε
να φανούνε, αρεστοί και αυτόχθονες,
δε δίσταζαν ν’ αποκηρύξουνε
αντί για φακής πινάκιο
όσιο, ιερό και άγιο
και ως αρχή τους προβάλλουνε
τη κοινωνική διπλωματία .
Μου φαίνεται πως ξεχάσαμε
όταν όλοι παλεύαμε
για κάθαρση, για θυσία,
για αγώνες μελλοντικούς
για τόλμη , για ουσία
και παντού αξιοκρατία…
τη μάσκα να πετάξουμε
που μας κληρονόμησαν,
τα μασημένα μισόλογα,
τη κάθε ανακολουθία
κι να μας τώρα προσπαθούμε
άδικα, να βρούμε δικαιολογία,
γιατί ο κόσμος δε προχωράει;
δεν υπάρχουν , λένε περιθώρια
μα έξω εμείς από γραφεία
πολιτικά στεκόμαστε
σαν αυλοκόλακες
τον άρχοντα λιβανίζουμε
μέχρι, απ’ τον θρόνο του να πέσει…
όποιος άλλος στη θέση του καθίσει
θα μας βρει
έξω από του γραφείου του τη πόρτα
με τσακισμένη μέση …..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου